İLK ÇAĞ ve HELENİSTİK FELSEFE
İlk
Çağ Felsefesi
M.Ö. 7. yüz yılın
sonundan başlayıp, M.S. 2. yüzyıla kadar olan dönemdeki felsefi gelişmeleri
kapsamakta ve Antik Çağ felsefesi ile aynı anlamda kullanılmaktadır.
Mitolojiden ya da
çoktanrılı dinden kopuş ve doğal olayların yine doğal nedenlerle açıklanması
gerektiği inancıyla başlamıştır.
Dönemin
Genel Özellikleri
İlk döneminde Yunan
felsefesi hemen hemen bütünüyle dış doğaya, cisimlerin dünyasına yönelmiş olan
bir doğa felsefesidir. Bundan sonra
insana karşı uyanan ilgi klasik dönemin geniş sistemlerine yol açmıştır. Bu
sistemlerde Tanrı, insan ve doğa, bir düşünce bağlantısı içinde kavranmak
istenmiştir.
Başlangıçta doğa
felsefesi ön plandayken sonlara doğru pratik felsefe ağırlık kazanmıştır. Bilimle
felsefe hep bir arada olmuş.
En seçkin temsilcileri :Sokrates, Platon ve Aristoteles
En seçkin temsilcileri :Sokrates, Platon ve Aristoteles
İlk Çağ Felsefe
anlayışı;
Sistemli bağımsız ve kişiseldir.
İnanca ve sezgiye değil akla dayalıdır.
Mitolojiye çok tanrıcılığa tepkiyi dile
getirir .
Görünüşün, çokluğun,
ilişkilerin, oluşların ardındaki değişmez olanı arar. Buna da birlik adını
verirler.
Aristoteles’in okulunda
başlayan bilimlerin ayrımlaşma sürecinde dünya ve hayat görüşleriyle ilgili
genel sorunlarla uğraşmak felsefenin ilgi alanı olmuştur .
Helenistik
Felsefe
Kent devletlerinin sona
erdiği M.Ö. 323 yılıyla, Helenistik çağın son büyük imparatorluğunun Roma’nın
bir parçası olduğu M.Ö. 30 yılı arasındaki döneme Helenistik Dönem denir.
Büyük
İskender'den sonraki Yunan sanatı, tarihi, kültürü ile ilgili olan
(TDK) .
Mantık, fizik ve etik Helenistik
Felsefenin en önemli ilgi alanlarıdır.
Mantık, Aristoteles’ten
miras alınan bir tavırla, bilgi teorisini de kapsayacak şekilde, doğru bilgiye
ulaşmanın yöntemi ve felsefenin vazgeçilmez aracı olarak görülmüştür.
Bu dönemde filozoflar,
fizik ya da varlık alanında yeni teoriler geliştirmemiştir.
Helenistik felsefede ön
plana çıkan çalışma alanı ya da disiplin, etik olmuştur. İçinde yaşadığımız
dünyayla, bu dünyadaki yaşam ve değeri temele alan bir ahlâk anlayışıdır.
Hellenistik dönemin en
büyük ve en önemli iki Felsefi düşünce sistemi olan Epikürosçuluk ve Stoacı
felsefedir.
Stoalıların
Herakleitos’un fiziğini Epiküros’un ise Demokritos'un atomcu görüşünü pek büyük
bir değişiklik yapmadan benimsediğini söylemekte yarar vardır.
0 yorum:
Yorum Gönder